Basnicky.sk

Odpust mi laska
Sklamal som, viem.
Darme su reci, nechcel som,
Smel.

Otvorit tie dvere zakazane.
Hanbim sa. Odpustis?
Co sa s nami stane?

Nevera stoji za dverami, vtlaca sa dnu.
Vitaj host nevitany.
Nikto jej netlieska,
nozom prekrojis prazdnotu.

V najkrajsom sate, steboce, tak som tu.
S pichlavym pohladom obzera moju prostotu.

Co mlcis laska?
Preco nic nevravis?
K zavretym dveram, meravy pohlad upieras?

V sklenenom pohlade v tichosti zasepkam
“Zavri tie dvere.Sala z nich zima.”
Par noci nezaspim, mentalne nezvestna.

A nove razcestia tycia sap red tebou,
na ktore nemas mapu.

Nikto a vsetci,
ten nekonecny moment chapu.